วีระชัย ดวงพลา นักวาดการ์ตูน

นายวีระชัย ดวงพลา

นามปากกา : The Duang

วันเดือนปีเกิด : 2 พฤษภาคม 2530

จังหวัดที่เกิด : กรุงเทพฯ

ที่อยู่ : 672/37 ซ.สุทธิพร ถ.ประชาสงเคราะห์ ดินแดง กรุงเทพฯ

โทรศัพท์ : 02-641-6543

E-mail : around_theduang@hotmail.com

Blog : http://aroundtheduang.exteen.com/

ชีวิตการ์ตูน i-am

หลากรูปแบบความเป็น "ตัวเอง"..!!

ประสพโชค จันทรมงคล bomsquare@yahoo.com

ผมว่านะ... ทุกคนเกิดมาย่อมจะมีสิ่งที่เรียกว่า "ตัวเอง" อยู่ลึกๆ ในจิตใจ แต่อยู่ที่ว่าเราจะเอามันออกมาใช้ได้มากน้อยเท่าไหร่และแบบไหนเท่านั้นเอง... (ประโยคจากขอบพับหุ้มปกหน้าของหนังสือการ์ตูน i-am)

"The Duang" (เดอะ ดวง) หรือ วีระชัย ดวงพลา เลือกที่จะถ่ายทอดความเป็นตัวเองผ่านออกมาทางการ์ตูนด้วยการ์ตูนสั้นจบในตอนซีรีส์ i-am (ไอ-แอม) ที่ก่อนหน้านี้ตีพิมพ์เป็นตอนๆ ลงในนิตยสารการ์ตูนไทยรายปักษ์ "Cereal Comix!" (ซีเรียล คอมิกส์) แต่ล่าสุดนี้สำนักพิมพ์ Siam Inter Comics (สยามอินเตอร์คอมิคส์) ในนามของการ์ตูนไทย สตูดิโอ (Cartoonthai Studio) ได้รวบรวมนำมาตีพิมพ์เป็นฉบับรวมเล่มแบบเล่มเดียวจบ ออกวางจำหน่ายให้อ่านกันแบบทีเดียวรวดแล้วโดยใช้ชื่อหนังสือว่า "i-am" ตามชื่อซีรีส์...

แฟนประจำผู้อ่าน "ชีวิตการ์ตูน" (ถ้ามี) หลายๆ คนน่าจะได้รู้จักลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น วีระชัย ดวงพลา ทายาทนักเขียนการ์ตูนรุ่นใหญ่ "เรืองศักดิ์ ดวงพลา" มาแล้วจากหนังสือการ์ตูน "Shockolate" (ช็อกโกแลต) โดยสำนักพิมพ์เดียวกัน และหนังสืออ่านกึ่งหนังสือการ์ตูน "Clart Room ห้องเล็กๆ ของเครื่องเขียน" โดยสำนักพิมพ์ มูลนิธิเด็ก สถาบันการ์ตูนไทย ที่เรานำมาแนะนำกันบ้างแล้ว

แต่ถ้าใครยังไม่รู้จักล่ะก็ ขอแนะนำให้รู้จักกันคร่าวๆ อีกครั้ง... The Duang เป็นนักเขียนการ์ตูนไทยวัยทีน (ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังทีนอยู่หรือเปล่า..!? แต่ถ้าไม่ทีนก็คงจะเพิ่งผ่านทีนไปได้ไม่นานหรอก) ผู้มีฝีไม้ลายเส้นเกินวัย แต่ที่ยิ่งเกินวัยชัดเจนไปกว่านั้นคือเรื่องของ "ความคิด" หรือ "ไอเดีย" ในการคิด, เขียน และเล่าเรื่องที่โดดเด่นชนิดที่ผู้ใหญ่บางคนยังต้องทึ่ง หนำซ้ำผู้ใหญ่บางคนที่ว่านั้นยังต้องกลายมาเป็นผู้ชื่นชอบหรือแฟนการ์ตูนผู้ติดตามอ่านผลงานของเขาไปอีกต่างหาก

i-am เป็นผลงานการ์ตูนสั้นจบในตอน (ภายในจำนวนหน้าไม่กี่หน้า) ที่เปรียบเสมือนอีกด้านหนึ่งของซีรีส์ Shockolate ดังที่ "ธเนตร ปรีดารัตน์" บรรณาธิการการ์ตูนไทย สตูดิโอ กล่าวเอาไว้ในคำนำของ i-am ฉบับรวมเล่ม หากเปรียบ Shockolate เป็นด้านเกือบมืดดำเช่นเดียวกับสีสันของช็อกโกแลต รุกฆาตเข้าถึงอารมณ์ด้วยความดุดัน... i-am ก็เปรียบเหมือนด้านเกือบสว่างที่สดใสลึกซึ้ง เข้าถึงอารมณ์ด้วยความอ่อนโยน

เรื่องที่โดดเด่นในความรู้สึกคือ "Chapter: 1" ซึ่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับเด็กน้อยคนหนึ่งที่อยากได้หุ่นยนต์ของเล่นราคา 30 บาท แต่ขอให้แม่ซื้อให้แล้วแม่ไม่ยอมซื้อให้ จึงต้องเก็บเงินวันละ 1 บาท เพื่อซื้อเอง... ระหว่างนั้นเพื่อนๆ ที่ขอพ่อแม่ได้ต่างก็เอาหุ่นยนต์มาอวดกันคนละตัว ทำให้จำนวนหุ่นยนต์ที่ร้านค่อยๆ ร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ ต่อหน้าต่อตาเด็กน้อย จนวันที่ 30 ที่เด็กน้อยเก็บเงินได้ครบ 30 บาทและนำมาซื้อจริงๆ กลับทราบความจริงอันแสนปวดใจว่าหุ่นยนต์หมดเกลี้ยงร้าน พอถึงเวลามีเงินก็กลับไม่สามารถซื้อได้

เด็กน้อยวิ่งร้องไห้กลับบ้านไปต่อว่าแม่ "แม่บ้าๆ เกลียดแม่จัง", "หุ่นยนต์หมดแล้ว" เด็กร่ำไห้ ฝ่ายแม่หยิบหุ่นยนต์ออกมาแล้วถามว่า "ใช่ตัวนี้รึเปล่า?" พร้อมรอยยิ้มอันอ่อนโยน ความคิดเด็กน้อยจึงเปลี่ยนเป็น "แม่บ้า รักแม่จัง" อ่านตอนนี้จบตื้นตันดีชะมัด

"Life in Songkran Day" เล่าถึงเด็กชายคนหนึ่งที่ถือถังน้ำที่รองน้ำจากก๊อกจนเต็มปริ่ม ชาวบ้านชาวช่องเล่นสาดน้ำกัน จบด้วยฉากเด็กชายสาดน้ำ... เวลาผ่านไป เด็กชายกลายเป็นผู้ใหญ่ รองน้ำจากก๊อกด้วยถังเหมือนเดิม ชาวบ้านเล่นสาดน้ำกันเหมือนเดิม จบที่ฉากชายหนุ่มสาดน้ำเหมือนเดิม... ต่อมาแผ่นดินแห้งแล้ง ชายหนุ่มเริ่มแก่ชรา แต่ก็ยังรองน้ำทีละหยดอย่างเพียรพยายามจนเต็มถัง ตอนนี้ชาวบ้านไม่ได้เล่นน้ำกันแล้ว ชายชราเดินถือถังน้ำอย่างโรยแรงจนล้มลงแน่นิ่งกลางทาง น้ำจากถังไหลไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง แท้ที่จริงแล้วตลอดเรื่อง ชายคนนี้รดน้ำต้นไม้ในขณะที่คนอื่นๆ เล่นสาดน้ำกันสนุกสนานนั่นเอง

ตอนจบที่ความพยายามซึ่งแลกมาด้วยชีวิต ส่งผลให้ต้นไม้ยังเขียวชอุ่มและก่อให้เกิดฝนตกจนสุดท้ายชาวบ้านได้เล่นสงกรานต์กันเหมือนเดิมนั้น ช่างสะท้อนใจและเสียดสีสังคมดีเหลือเกิน

"ขี้เก๊ก" เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องหนึ่งที่โดดเด่นมากๆ ในรวมเล่ม i-am เพราะ The Duang ผู้เขียนเล่าเรื่องออกมาเป็นแนวตลกมุขกระจายชนิดที่แตกต่างออกไปจากตอนอื่นๆ "Mom's Day" เล่าเรื่องได้สะเทือนใจและสะท้อนสังคมได้เป็นอย่างดีมากๆ พร้อมตบท้ายจบตอนด้วย วันแม่... สำหรับลูก..... มีเพียงแค่ 1 วันต่อปี แต่.... สำหรับแม่... วันของลูกมีตั้งแต่..... วันที่ลูกเกิดมา" และอีกมากมาย...

รวมๆ แล้ว i-am ค่อนข้างจะมีเรื่องสั้นดีๆ ให้อ่านให้ประทับใจได้มากหลากหลายและคุ้มค่าดีทีเดียว ครบรสชาติทั้งซึ้ง, เศร้า, ตลก, เสียดสี, กระชากอารมณ์ ฯลฯ คอการ์ตูนมีสาระหรือ "การ์ตูนแนว" ควรหามาอ่านเป็นอย่างยิ่ง

ได้ข่าว (จากหน้าคำนำ) ว่านักเขียนเจ้าความคิดรายนี้ กำลังคิดคอนเซปต์งานชิ้นใหม่อยู่...ใครชอบต้องติดตาม